Қарабұлақ ауылының мақтанышы, ардақ тұтар ағамыз Мәтен Бижановтың «Қасқатау» атты дастанын Бесқарағайдың неліктен қастерлі, киелі екендігі жайлы мынандай жыр жолдарын оқимыз:
- Жатаған, жалтырбастау етегі екен,
Айнала шоқ, қалың тау, бетеге екен.
Жота- жота, белдеулі қара орман,
Малға өріс, апырмай, жете ме екен?
Деген оймен әулие күдіктеніп,
Бір жағынан құт көріп үміттеніп.
Әрі- сәрі күй кешкен бір кеш бойы
Таң атқан соң көрер деп жігіттерім
Түн баласы әулие көз ілмеді.
Жаны толқып жүрек тұр езілгелі.
Бесқарағай түбіне көмір көміп,
Шеге қақты, еш жанға сездірмеді.
Бұл сыр мәлім тек қана үшеумізге
Бір құпия ашайын деді сізге,
Мүсірәлі пір бабам аян берді,
Нақ осылай етуге, беу- дүние!
Осы Бесқарағай түбінде Амандық бабамыз көз жұмған екен. Ел қамын, ұрпақ қамын ойлаған бабалар есімін ардақтау- әрбір ұрпақтың қасиетті парызы.
«Ерлерді ұмытса да ел, сел ұмытпас,
Ерлерді ұмытса да ел, жел ұмытпас»,- деп Мағжан ақын жырлағандай, дана халқымыз елі үшін, ұрпағы үшін өз өмірлерін қиған ерлерін есінен шығармайды.
Осының дәлеліндей, жақында батыр Кенжебай- Кенбай бабаларымыздың басына кесене орнатылды.