Question

Күн-келбет өлеңі

Answer 1

Күн-келбет.
Көркіңді көріп қызықтым,
Мүсінің кетті отқа орап.
Жалғауын аңсап үзіктің,
Көңілім тоймас ашқарақ.

Сол бір кез қалды жадымда,
Дидарың шуақ күн-келбет.
Қарасың құрсау қадымға,
Жарасым неткен шын сәулет!

Қия алмай кеткем қасыңнан,
Құмарта қарап, құнығып.
Аяулы ару асылдан,
Тұлғаны танып, тынығып.

Жанарда жалын,жақсылық,
Жылуын берген жүрекке.
Өзіңе деген жақсы үміт,
Жалғасты жырда, тілекте.

Өрнек боп өмір өрінде,
Жырымсың жанда жатталған!
Жүректің биік төрінде,
Сырымсың сұлу сақталған!
                               14.08.2009жыл.

Answer 2

Күз-келбет.
Жүректегі жақын жан сезімдегі,
Осы бір сәт ең мөлдір кезім бе еді?
Тыныштықта алаңдап аласұрып,
Түсінбедім дауылға өзімдегі.

Ұға алмадым, бойымда жалын тасқын,
Армандау мен аңсаудан арылмаспын.
Көңілден шығады ма күйкі тірлік?
Жанына жақын жанды сағынбас кім?

Тапқанмен өмірдегі жарасымын,
Адамдар жүрегінде жарасы мың.
Өзін танып біле алмай жүргенімен,
Қорғаны өзінің көз қарасының.

Беймәлім аңсарының айтылмағы,
Кедейлеу, адам жаны байытылмады.
Адамның жыл мезгілмен үндестігін,
Күз келіп сағыныш боп айқындады.

Ұқсастық жыл мезгілмен білінгендей,
Сезімтал қайран жүрек дірілдердей.
Табиғат тарту еткен тартымдылық,
Бұтаққа адам-жүрек ілінгендей...
                                   03.09.2009жыл.