Сырлы өмір...
Ай заман-ай жәудіреткен жанарды,
Қанша жанның қара шашы ағарды.
Дүниені дүр сілкінткен дүлейлер,
Дәурені өтіп, ең төменгі баға алды.
Ай өмір-ай бақытты еткен, жылатқан,
Көп адамдар өте алмай жүр сынақтан.
Өмір-қымбат құралатын жұмақтан,
Өмір-жұмбақ сұралатын сұрақтан...
Қуаныш-ай, ең жақындау бұл бізге,
Жылылыққа жайнап тұрар гүлміз бе?
Көктем-көңіл көтерілер көркейіп,
Бір қуаныш күнде сыйлап жүрміз бе?
Сағыныш-ай, орны төрде, жүректе,
Соншалықты көңіл неге дір етпе?
Аяулыға аңсары ауып адамның,
Құштар болып, туылған-ау тірекке...
Сыйластық-ай, сән беретін санаға,
Өмір мәні сыйластық боп қала ма?
Жүрек жақын жол алыстау болғанмен,
Тілек жақын жылдар өтсе арада.
Қимастық-ай, жүректе тұр алауы,
Алаңдатар аңсары мен қалауы.
Ең жақын жан жылатады жаныңды,
Ұмытылмас ең соңғы рет қарауы...
22.06.2008жыл.