Дара қыз.
Қанша уақыт біз бармадық гүл баққа,
Тәтті сәтті елес кетті ұрлап та.
Көңілімнің көкжиегі көлбеңдеп,
Жүрегімнің бір бөлігі сол жақта.
Шаш ағарды, ал сая бақ сарғайды,
Бізді көріп шырша көңілі марқайды.
Сол бір бақта көңіліміз көктем боп,
Албырт шақта уайым шерің тарқайды.
Сол бір жақта таптық жанның дауасын,
Құнығамыз жұтып таза ауасын.
Тынығамыз табиғатқа тамсанып,
Бойымызға тауып үндес жарасым.
Шырша иіліп, тал құшақтап қарсы алды,
Бұлбұл құстар жарияға жар салды.
Ағаш біткен тұра қалды тізіліп,
Еске салып сағынышты аңсарды.
Тек елеспен саябаққа барамыз,
Тек тілекпен жалғануда арамыз.
Жалындаған жастығыма жетелеп,
Бақтан сұлу қол бұлғайды дара қыз.
26.10.2009жыл.