Өмірдей қалқып, үзілген сары жапырақ...
Самалы желпіп, шуағын шашқан аға ма?
Сағыныш толды сарғая түскен санаға.
Есімде қалды Кентаудың көркем күндері,
«Мұра» боп қалған арманда кеткен жан аға.
Өмірдей қалқып, үзілген сары жапырақ,
Өткінші бәрі тұрмассың мәңгі бақылап.
Аямай өзін, жеткізіп көзін елінің,
Асқар тау аға бірлікке рух боп шақырад.
Қия ма адам жанында жүрген асылын?
Берілмес өмір тағы да саған жасырын.
Онсыз да қысқа өмірді неге қысқарттық?
Аяулы жандай қайда енді, айтсақ ашығын.
Қайда енді бізге әзілді тастап, күлгені?
Қыранның асыл биікте болар ілгені.
Жүргенде қатар қадіріне жете алдық па?
Жақындаттық па ажалдай айқын жүлдені?
Білімді биік, алыптық қайсар жүректен,
Бейнеңізді көріп, жүрегім аға дір еткен.
Жаныңыз жарқын жарыққа елді бастапсыз,
Шығарып шерлі түнектен.
Оркестр «Мұра» күйлері жетер жаңғырып,
Саналы жанды ойлантар талай таң қылып.
Рухыңыз жүрер әр жанға қорған, қамқор боп,
Жақсының ісі жалғасын табар мәңгілік!
Алыптық күші, жарқырай берер мәңгілік!!!
06.11.2008жыл.