Адамдықты сезіну.
Қандай ғажап тау көрінер көркем болып алыстан,
Жүрдек поезд уақыт жүйрік самал желше жарысқан.
Тым алыста сағынышты жүрегіңмен сезінсең,
Ұғынтады өмір өзі мойындатар данышпан.
Қайтпас, қайсар тау көрсетер ғұламалық биікті,
Өн бойына сұлулықты әсем дала үйіпті.
Қаншама жан болса өмірде сонша арман, тағдыр бар,
Қалдырары қасиеті, жақсы аты сүйікті.
Тау басында әппақ қарлар ақ сезімін көмкерген,
Күн күлмдеп, ару қыздай назды жанар төңкерген.
Қандай ғажап, өмір сүру, адамдықты сезіну,
Бұл фәниге айтыңызшы, қай дүние тең келген?!
29.04.2009 жыл.
Алматы-Ақтөбе поезі