Балалық шақ-ай...
Таңқалдым саған, дидарың сұлу ақ таңғы,
Тал бойың әсем, еліктей есте сақталды.
Көңілдің күйі сен жаққа қарай тартады,
Көркіңнен жүрек шаттанды...
Жібектей шашың, самалмен сәнді тербеліп,
Аққудай болып, жараса қалған еркелік.
Шілдеде ыстық жалындай жүріп жаурағам,
Аязда тоңып, өртеніп...
Сағым боп қалған, сарғая түскен жапырақ,
Саялы бақ та қол бұлғап әркез шақырад.
Жастық шағымды жыл өткен сайын сағындым,
Нұрлы күндерің жүрекке жылы жақын-ақ.
Есте ғой бәрі, қызғалдақ терген көк бел де,
Ұяңдық шіркін, тыйылтып бәрін шектер ме?
Даладан терген гүлдерді сыйлай алмадық,
Балалық бәлкім қызара түскен бет перде.
Сөз түспей тағы ауызға бірден кысылып,
Балалық шақ-ай өзгеше өмір түсінік.
Қиялымдағы қыз құрбым қайда жүр екен?
Қарыздар болған, бере алмай гүлді ұсынып...
Ертеңге сеніп, өзімізді жүрміз жиі алдай,
Сүйікті болып қалғымыз келер сүйе алмай.
Білгенімізден білмейтініміз көп екенін,
Мойындамаймыз ұялмай...
17.10.2008жыл.