Мұғалімнің сыйы
(Қытай жазушысы Мо Янның Нобель мінберіндегі
сөйлеген сөзі)
Мен
шешемнің сүт кенжесімін. Кішкентай кезімде үйдегі жалғыз термосты көтеріп,
коллективтің асханасынан су таситынмын. Бір күні аштықтан әлім құрып, термосты
қолымнан түсіріп, шағып алдым. Қатты қорыққанымнан шөптің арасына тығылып,
бір күн бойы шықпай жатып алдым. Іңірде шешем еркелеткен атымды атап,
төңіректен іздей бастады. Шөптің арасынан шыға келгенімде шешем ұрсып,
ұратын шығар деп ойлап едім. Шешем ұрған да, ұрысқан да жоқ. Бар болғаны
басымнан сипап, ауыр күрсінді.
Арада бірнеше
жыл өткенде.. Мен бірі- шешеме ілесіп, коллективтің атызынан бидай масағын
теруге бардым. Егін қорушы жетіп келді. Масақ тергендер жан-жаққа бытырай
қаштық. Шешем шиаяқ болғандықтан, жүгіре алмай, ұсталып қалды. Әлгі
еңгезердей егін қорушы шешемді қатты жұлқып қалды. Шешем теңселіп барып,
жерге жығылды. Ана көзіндегі өмірге деген құштарлықты көріп, қорушы терген масағымызды
алған да жоқ. Ысқырығын шалып, жөніне кетті. Шешем ауырсынып отырып қалды.
Көп жылдар өткен соң әлгі егін қорушымен базарда
жолығып қалдық. Сақал-шашы қудай, кәрі шал болыпты. Баяғы жасаған әрекеті
есіме түсіп, шешеме қарадым. Шешем жайбарақат қана: «Ұлым, ол кезде егін қорушы мен мына қарт екеуі бір адам емес», –
деді.
- Мо Янның бала күнгі жұмысы қандай еді?
- Қандай оқиға болды?
- Ол неліктен қорықты?
- Термосты сындырғанда анасы неге ұлын
жазаламады?
- Ана іс- әрекетінен нені байқадық?
- Масақ тергендер
неге жан-жаққа бытырай қашты?
-
Қорушы неге терген масақтарды алған жоқ?
- Біраз жылдан соң ана мен бала кізге
кездесті?
- Ана
бойындағы қандай қасиеттерді байқадыңдар?
* Ашуға берілмеу
үшін қандай қасиеттер керек деп ойлайсыңдар?
* Жақсылыққа қол
жеткізуге қалай ұмтыласың?
* Адамның
іс-әрекетіне қарап қандай адам екенін білуге бола ма?
|