Ғажап мүсін .
Қара шашың самал желмен есілген ,
Жазық маңдай кең даладай көсілген .
Қиылған қас , қайқы қылыш секілді ,
Мөлдір көзің сезімімді өсірген .
Сыршыл құлақ , қыр мұрынмен үндескен ,
Қызыл ерін көз тартады бірдестен .
Аққу мойын , жылы қабақ мейіріммен ,
Тектілігің білініп тұр бірлескен .
Сүйрік саусақ , әппақ білек , иық тең ,
Қос Алатау баурап алар биіктен .
Жазира бел әсемдікпен әрленіп ,
Ғажап мүсін аумай қалған киіктен .
Көздеріңде бір сиқыр бар тартымды ,
Сөздеріңмен қоя білдің шартыңды .
Күлкілерің күмбірлесе күй болып ,
Жан дүниеңнен сезем таза жарқылды .
Ішіндеміз өмір атты ағынның ,
Бір әдемі кезі нұрлы шағымның .
Дауысыңды естігім кеп алаңдап ,
Мен әрбір сәт тек өзіңді сағындым ,
Ай дидарлы , күн келбетті сағындым .
29.08.2004жыл.