Анаммен әкем ,атам туралы сырласу . (Поэма)
Аяулы анам ,жүрсеңіз екен ауырмай ,
Әкесіз өмір кетті ғой тіпті ауырлай.
Көкем бір барда бақытты өмір кешіп ем ,
Өмірдің мынау жаманын жақсы айырмай .
Түсіндім анам әкесіз өмір қиын ақ ,
Отыратын жеке арман құстарын жиып ап .
Есіңізде ме женше тәткмді оқып газеттен ,
Балаша мәз боп қуанып еді ау қиып ап .
Сүюші еді топырағын туған мекеннің ,
Ешкімге жоқ еді қиянаты асыл әкемнің .
Армандаушы еді ау «Тойларын бір көрсем»- деп ,
Перзенттерімнің Нұрғиса ,Жеңіс ,Сәкеннің .
Кештерде кейде домбыра алып қағатын ,
Бар ынтасыменен қонақтың көңілін табатын .
Білмедік қалай ,қайда асықты екен жан әкем ,
Ылғи да сұрап іздей беруші еді ау сағатын .
Өтеді екен бар өмір лезде ағындап ,
Ой салсам бір сәт балалық кезім шағымды ап .
Қалаға барсақ , зәулім үй көрсе , жан әкем ,
Ұмытып бізді , кететін өлшеп қадымдап .
Армандаушы еді зәулім үй бақтың тұрғанын ,
Жанымен әсем , сүйетін батыр жырларын .
Қонағын күтіп , ашылар еді жан көкем
Алдына жайып бар асы менен сырларын .
Қалайша кетті бал қызық мынау мекеннен ,
Аяқтан шықты , қалайша жара төтеннен ?
Қария көрсем жаутаңдай женше қарадым ,
Құрдас та шығар деп біздің асыл көкеммен.
Дастархан басы , жайласар молда соқынып ,
Тұрмаушы едік біткенше бата оқылып .
Ашуға мініп , тез қайтып , қайта күлетін ,
Көкемнен маған ұнайтын тіпті сол қылық.
Сезетін едік жүрегінің отын жарқылын ,
Қалайша сіздер кездескендеріңізді сұрасақ , 4
Тартатын күйін сезімнің басып әр қылын .
Балғасын алса мінетін күшке қайратқа ,
Мал табу үшін кетіпті әкем айлап та.
Теріні өңдеп ,ер -тұрман жасап ,арманы ,
Мінгізу екен әр перзентін бәйге атқа .
Насихат сөздер жүретін жаттап ,жазып ап ,
Жүрекке жақын домбыра үнін сазын ап ,
Әр жастың сырын беріле көкем жырлайтын ,
Соғыста көрген азапқа тоқтап азырақ
Балалық кезім , білерім тіпті азырақ ,
Келетін ылғи жұмыстан темір қазық ап ,
Көкеммен бірге ыстық екен-ау қазақы үй
Көкемсіз міне суық боп тұр-ау азынап .
Азапты көкем көріпті-ау женше жастай тым ,
Бауырын аңсап , әңгіме сөзін бастайтын .
Қамығып кейде , еске алса туған анасын ,
Түйіліп қабақ , күн бойы ауыз ашпайтын.
Еркөңіл еді-ау сүйетін атты , күресті ,
Өнерлі жанға перзенті үшін ілесті .
Алақанының сезінсем деймін жылуын ,
Тауып бір алып заттарын мүлдем тым ескі.
Өнерлі еді-ау темірден түйін түйетін ,
Қайратты еді-ау темірді қолдан иетін.
Құдашалармен билеп те кейде кетуші еді
Әзіл-қалжыңды жанындай жақсы сүйетін.
Елемей жолдың ауырын , алыс , шалғайын ,
Қайғылы жанға баратын ерте әрдайым.
Үлкен тілегімен қуантып досын қайтушы ед
Нұрлы жүрегімен көтеріп көңіл жағдайын.
Арманмен биік аққумен көкте самғай ма ?
Күтетін ойлап , перзентін жүрген шалғайда.
Асқар тау биік панамыз болған жан көкем ,
Сыймапты-ау женше пешенемізге мынау маңдайға...
Жүретін жинап түйіншектерге жеміс дәндерін ,
«Егемін дейтін ,жеп жүрсін перзент сәндерім»
Дастархан басы отырушы едік жағалай
Ашатын сырын , адамдық , ақыл кендерін.
Ұйықтаушы едік қазақы үйде аласа ,
Қойнына алып жатушы еді қаласа ,
Жұмыстан шаршап ,қалжырап келген көкемнің ,
Көрпесін қымтау мәртебе , қандай тамаша!
Ұнатып кейде жұмысқа алып баратын , 5
Ыстық-ау тіпті ауырлау мұнда ауа тым.
Бұлшық еттері ойнап ,жұмысқа түсер жан көкем ,
Ауыр балғаны соғып ,түнеріп бұлттай жауатын.
Ойлаумен бізді анашым бейнет еттіңіз ,
Еңбекпен бірге көктем де ,жаз да, өтті күз
Намысты бермей ,ойлаумен ар мен ұятты ,
Болғансыз қандай «Асыл жар ,ару ,текті қыз»
Түсіндім женше , көп істі әттең кеш біліп ,
Тұратын бақтан қобыздың үні естіліп ,
Жылаймын «Тұз» деп ,күн бойы болып арқада ,
Болса да мейлі ерте ме ,түс пе ,кешкілік.
Естіліп әсем бұлбұлдар үні жан-жақтан ,
Қобыздың сазы , қосылар ғажап ән бақтан .
Айрандай ұйып , ғажайып сырлы нұрлы әлем ,
Айналар едім атамдай асыл әруақтан!
Баласы болдым атамнан көрдім ғажайып ,
Аурушыл жандар жазылды мүлдем азайып.
Қошқар қып қойып өркөкірек пасық пендені
Күнәсі барға жазасын берген лайық.
Көріпті елі кеудеге қанжар сұққанын ,
Зуылдап өтіп арқадан бір-ақ шыққанын ,
Шоқ темір жалап ,шаңырақтан өтіп , қарғыпты ,
Әкемнен есітіп , осы еді женше ұққаным.
«Бір қора жанға кішкене жерің жетер ме?
Қасымнан ұлым алысқа кетпе бекерге ,
Ұлдарың өссе ұя боп қалсын осы жер ,
Ризалық айтсын өмірден мен де өтерде»!!!
Депті де атам ұлына бата беріпті ,
Жөн сөзді тыңдап ақылға әкем еріпті
«Ұрпағым» деумен өмірі өткен баба ,атам ,
Перзенті үшін ардақты ,әр сәт көрікті!!!
1991ЖЫЛ