Күз келді міне...
Күз келді міне, түрленді көңіл құрағы,
Жауабы жұмбақ өмірдің мың бір сұрағы.
Ғұмыры жанның бейнебір сары жапырақ,
Жел - тағдыр шешер тұрағы...
Алаулап көңіл сарғайған сары күзбенен,
Сағыныштарын тербеле бұлтпен іздеген.
Көктем жазы өтсе күздегі жеміс беретін,
Адамзат келер ізбенен....
Сағыныш аңсау бұл кезге әсте дөп келген.
Бұрылып артқа күтесің жылу өткеннен.
Ойыңа ойың, көңілге көңіл сай келмес,
Санаңа суық жеткеннен...
Тек ішкі сезім, мақсат пен сенім жетелер,
Ата-анаң кетсе текті ортаң болар мәпелер...
Перзенті үшін адамзат нені көрмейді???
Ұрпақпен үміт өтелер...
Құс қайтты тағы, туған жер төсін қия алмай,
Сарғайды бәрі, бейнебір пәктік, ұяңдай...
Қимастық сезім, табиғат бұлтпен сырласып,
Жанарда жасы мөлтілдеп тұр-ау сия алмай...
24.09.2012жыл.