Рух күші. (поэма)
Қыз әкесі төрт жыл бойы,
Орынынан қозғала алмай,
Байыпты нақ сөзге оралмай,
Тар төсекте ішқұса боп жатқаны.
Болған үш қыз,екі ұл тойы,
Бүгінгі күн тас қамалдай,
Жаутаң жанар жасқанардай,
Мың ойлармен қаншама атты ақ таңы.
Бар әлемге жайып құшақ,
Күн-түн еңбек еткені.
Қолға ілінген көктегі.
Кішкентай қыз жақын еді әкеге.
Ауыр науқас,байлап,тұсап,
Жұмбақ болып жеткені.
Кешегі күн ұмыт тарих беттері,
Қажылық та,барып қайтқан Меккеге.
Денсаулық-ай, асқан байлық,
Ешнәрсе де тең келмейді екен-ді.
Қалай қиып, кетер ғажап мекенді,
Кіші қыздың тойын жасап,көре алмай,
Өзін түйіп,тас қамал қып,
Намыс езіп,қинала бір жөтелді.
Денсаулықсыз бақыт,байлық бекер-ді.
Ешнәрсе де керек болмас о Алла-ай.
Қыз бой жетіп тал шыбықтай,
Көзге түсті көркімен.
Шарпылғанда махаббаттың өртімен,
Жігіт жақтан құда түскен қарбалас.
Өн бойына шаң жуытпай,
Ерді сүйіп,еркімен,
Айнымастай болды жастар сертінен,
Жүрек жанып, жандарында жанталас.
Қайран әке алысты аңсап,
Қай жерлерде қате қадым басқанын,
Есеп берген,өмір екен қас қағым.
Тұнжыраған,бұл жалғаннан не ұтты?
Жете алмаған ой түбіне мың шаршап,
Көтерердей намыс,жігер-асқақ үн.
Көзбен шолып ауылының жастарын,
Іштен тынып,булықты.
Кенже қызы орны бөлек,
Жүрегінің жұлынғандай жартысы.
Бұл қорлыққа шыдайды ма нар кісі?
Ақ батасын бере алмады-ау қол жайып.
Туған туыс келген елеп,
Ерге елдің алғысы.
Іштен күйіп,жанды іші,
Бала деген бауыр етің қандай,ұқ!
Сыйластық-ай қандай ғажап!
Жанға жақын-тым қым батты.
Сүйген өмір-шын ырғақты.
Адамға тән құрметімен құралар.
Ұмытылмас сәт өмірде аз-ақ.
Қайран ғұмыр тез зырлапты.
Атса таңың,тез күн батты.
Мәңгі кімдер тұра алар?
Сағыныш –ай,сағынды қарт кемпірін,
Жастық шақтың өткізгендей елесін.
Бір тартыпты ауыр «Өмір кемесін»
Іздеп жатты тілге келмей ардағын.
Аялауға, жылы сөзге кем бұрын,
Қаталдықтың пайымдаған өресін,
Нені ексең соны жинап, тересің.
Ертеңіңді тез бүгіннен қамдағын.
Бір беткейлік қанмен келген қасиет,
Жетістікке жеткені де сондықтан.
Бітпей іске көңілі болмас орныққан,
Бір сөзді боп,сөзді сыйлап келгені.
Айтылмай тұр жүректе мың өсиет,
Дауысы шықпай үн келеді қарлыққан.
Көрінгенмен алтын шықпай сандықтан,
Көңілсіздік жаулап алды бөлмені.
Қыран қартты сыйлап ауыл аймақ та,
Қабағына қатуланған қарады.
Тілеулес қой өніп,өссе дарағы,
Шығарып та сала алмай тұр не шара?
Ауру жанда ауыртпалық салмақ та,
Өзін тежер, жыламаса жарады.
Кенже қызды иеленіп барады.
Кеше сәби, бүгін боп тұр жас ана.
Сұлу жеңгей жанарына жас алып,
Сыйлық жасап,орамалын ұсынды.
«Тауыпсың-деп,бүгін қыран құсыңды»,
Ақ тілегін жайып салды ортаға:
«Жұбыңмен жүр жасарып,
Қия алмаймыз сендей әппақ мүсінді!
Ұрпағыңмен сезінерсің күшіңді!
Өсіп өнгін, сіңгін жаңа ортаңа!»
«Ұрпақтарды тәрбиеле келешек!
Малға толсын қораң да,
Ынтымақ боп араңда,
Атамыздың әруағы қолдасын!
Ал есімін елесек,
Басыңа қонсын табанда!
Ата-анаң қымбат саған да,
Қыдыр болсын жолдасың!»
Ал қиналған қарт есімі Бақ еді,
Имандылық жан жүрегін жандырған!
Үлкен кіші мәңгі есінде қалдырған!
Тектілікпен қамқор болған әр ісі,
Рух кернеген өн бойында шақ еді,
Көзі жайнап,жігер оты жаңғырған,
Қуат келіп, құйылғандай таң нұрдан,
Алға сүйрер ішкі күші,намысы!
Келінінің сөзі рухты қамшылап,
Мөлдіреген қызын тіпті қия алмай,
Ішкі дауыл көкірекке сия алмай,
Ғаламат күш тас төсектен көтерді!
Төрт жыл күткен,елдің жасы тамшылап,
Қуаныштан жылай берді ұялмай,
Бәріне де себепкер ғой бір Алла-ай,
Перзентіне махаббаты өтелді!
Перзентінің бетін сүйіп, қауышып,
Жәутеңдетпей жанарын.
«Бақытты бол, бағалым»,
Депті қыран шаттанып.
Содан бері жылдар жылға ауысып,
Кір шалмапты ақ арын.
Рух күші жоғары үн
Елде қалған сақталып!
Тектіліктен түп тамырың қаланбақ!
Киелілік талпындырар биікке!
Қасиетің қадіріңді үйіп те,
Қаланады «Адам» деген ғажап ат!
Адам үшін өтер болсаң алаңдап,
Еліңменен еленерсің, сүйіп те!
Бақыт, байлық адамдықпен бірлікте,
Рухтың асқақ болуымен ғаламат!!!
07.04.2009 жыл.