Қараңғы түн жалын отқа өртенді.
Қараңғы түн жалын отқа өртенді,
Шерлі жүрек қуанышыңды шерт енді.
Күлімдесе күнге ғана ұқсаған,
Ай сәулесі шырайлы етті көркемді.
Тал иілді, жапырағы салбырап,
Жанға жайлы жылылықтан қалжырап.
Түн тылсымның құдіретін сезініп,
Сабыр сақтап, самал соқты, балбырап.
Ақ қайыңды самал беттен өпкенде,
Жылы лебі баурар шөлмен кепкенде!
Тербелді де тіптен естен айырылды,
Дауыл тынбай тамырына жеткенде.
Найзағай да күркіреді аспанда,
Бұлт сезінді құтылмасын қашқанда.
Отты семсер құшағына жіберді,
Аңсауменен әппақ төсін ашқанда.
Құйды нөсер, ажарланды жер беті,
Шөлі қанып, айқындалды келбеті.
Қараңғыда қол шатырмен сыр шертіп,
Бара жатты қайталанбас он жеті.
11.06.2009жыл.